Şeyh Gâlib in Farsça Şiirleri

Klasik Türk şiirinin dili Türkçedir. Divan ve mesnevilerde Türkçe en güzel biçimde işlenmiş, Türkçenin söz hazinesi sayılabilecek şiirler yazılmıştır. Öte yandan Edebiyatı’nın Farsça ile eskiden beri süregelen alışverişi klasik şairleri de etkilemiş, şairler şiir yazmaya da rağbet göstermiştir. Hemen her yüzyılda divan, tezkire mesnevi örneklerinde başlık, mısra, beyit numunelerine rastlamak mümkündür. Hatta Fuzûlî, Muhibbi, Nef’î, Nâbî, Yenişehirli Avnî gibi ayrı birer divan dahi tertip etmiştir. Birçok şair ise müstakil bir etmek yerine Farsçaya olan ilgisini parça yazmak suretiyle göstermiş, böylece divanlarındaki arasına eklenmiştir. Bu şairlerden biri Şeyh Gâlib’dir. Gâlib (ö. 1799) meşhur şairlerinden biridir. Mevlevi şeyhi olması, üslup sahibi olarak yenilikler getirmesi, Edebiyatı’nda Hint üslubunu zirveye çıkarması yönleriyle edebiyat tarihlerinde kıymet kabul gören isimdir. Gâlib’in divanında bazı mecmualarında şiirleri yer almaktadır. Mevlana hayranı hem geleneğin etkisi Mevlâna’ya bağlılığını göstermek amacıyla kaleme almıştır. Genellikle gençken yazdığı şiirlerinin tamamını layıkıyla tercüme edip anlamak, onun edebî kimliğini ayrıntılı tespit açısından önemlidir. Bilhassa üslubu etkisiyle bu şiirlerde türlü hayaller kurmuş, kendine has üslubuyla birçok mana yakalamıştır. şiirler, poetikasına katkı sağlayıcı mahiyettedir. makalede alan kaside, kıta, gazel, musammat, nazm, rubai, müfred, matla, ferd nazım şekilleriyle yazılmış toplamda 87 (seksen yedi) şiirin Türkçeye çevirisi yapılacak, şiirlerden hareketle kişiliğine dair tespitlerde bulunulacaktır